Ετικέτα: εαυτός

 

μοναξιά & μοναχικότητα…

Η μοναξιά που μας πληγώνει και η μοναχικότητα που μας απελευθερώνει

946110_10207503834606732_7665598749400809633_n

Μοναξιά  ονομάζουμε το συναίσθημα που βιώνουμε όταν ζούμε μόνοι, χωρίς ανθρώπινη συντροφιά, αλλά και το συναίσθημα που βιώνουμε λόγωτης εγκατάλειψής μας από τους άλλους.

Η  μοναξιά προκαλεί πολύ πόνο αφού ξύνει τα παλιά, παιδικά τραύματα που βιώθηκαν ως φυσική ή συναισθηματική εγκατάλειψη από τους σημαντικούς άλλους της  ζωής μας και κυρίως από τους γονείς.

Όσο όμως αυτά τα τραύματα τα αγνοούμε και κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε, από φόβο μην πονέσουμε ξανά, τόσο παρατείνουμε το μαρτύριό μας.

Αν  δεν τα φροντίσουμε (μόνοι ή με τη βοήθεια του ειδικού), δηλαδή να τα ανοίξουμε, να τα καθαρίσουμε, να μας συγχωρέσουμε για τον πόνο που βιώσαμε ως παιδιά και ενδεχομένως να συγχωρέσουμε και τους θύτες που μας έκαναν να υποφέρουμε, με την παραμικρή υποψία ή απειλή που θα νιώθουμε, τα τραύματα αυτά θα μας πονούν.

Γιατί,  τι μας θυμίζει και τι λέει ένα τέτοιο τραύμα;  Ότι δεν αξίζουμε ως άτομα, δεν είμαστε επαρκείς και γι΄αυτό δικαιολογημένα μας εγκαταλείπουν οι άλλοι. Η επικριτική αυτή φωνή είναι δική μας πια, την έχουμε εσωτερικεύσει και πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αξιαγάπητοι ή άξιοι σεβασμού με αποτέλεσμα να μην αγαπάμε ούτε να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να ενεργούμε με τέτοιον τρόπο ώστε οι άλλοι να απομακρύνονται από κοντά μας.
Read More …

Μας μαθανε να αγαπουμε εναν εαυτο ντυμενον στα λευκα

1166-600x315

Στη χορογραφια της ζωης μας
ο πρωτος ρολος αρμοζε παντοτε στον κυκνο του Καλου
κι εμεις, οχυρωμενοι πισω απο τα λευκα μας τα φτερα, παπαγαλιζαμε βηματα
θετικα
μετρημενα
οικογενειακα
σιγουροι οτι στο τελος της καθε μας παραστασης, θα ανταμειβονταν η υπακοη μας
η πιστη μας
η αγαπη μας
η αφιλοκερδεια μας
η συνεισφορα μας στο κοινο καλο
και πως οι πριγκιπες που αναμεναμε μια ζωη, κατοπιν ολων αυτων
θα ερχονταν με ενα τους φιλι να διωξουνε τα μαγια…

 

Read More …

Το δώρο της ψυχοθεραπείας

Μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες θεραπείας είναι η ιστορία του Ιωσήφ και του Δίωνα, δύο ονομαστών θεραπευτών που ζούσαν στη βιβλική εποχή, από το βιβλίο Magister Ludi του Hermann Hesse. 
Ήταν κι οι δυό πολύ αποτελεσματικοί, δούλευαν όμως με διαφορετικό τρόπο. Ο νεότερος, ο Ιωσήφ, θεράπευε προσφέροντας μια ακρόαση σιωπηλή και εμπνευσμένη. Οι προσκυνητές του είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη. Η οδύνη και η αγωνία που πλημμύριζαν τ’ αυτιά του εξαφανιζόταν σαν το νερό στην άμμο της ερήμου και οι μετανοούντες έφευγαν έπειτα αδειασμένοι και ήρεμοι. Ο Δίων απ’ την άλλη μεριά, ο μεγαλύτερος σε ηλικία θεραπευτής, ερχόταν σε ενεργητική αντιπαράθεση μ’ εκείνους που ζητούσαν τη βοήθειά του. Μάντευε τις ανομολόγητες αμαρτίες τους. Ήταν σπουδαίος δικαστής, τιμωρός, επικριτής και αναμορφωτής, και τους θεράπευε μέσω μιας ενεργητικής παρέμβασης. Συμπεριφερόταν στους μετανοούντες σαν σε παιδιά, έδινε συμβουλές, τους τιμωρούσε ορίζοντάς τους μετάνοιες, διέταζε προσκυνήματα και γάμους και υποχρέωνε εχθρούς να συμφιλιωθούν.

Read More …

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΗΠΟΣ

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΗΠΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, πάει ο βασιλιάς στον κήπο του και βλέπει πως τα δέντρα, οι θάμνοι και τα λουλούδια του ξεραίνονται.
Η βελανιδιά του λέει πως ξεραίνεται γιατί δεν μπορεί να είναι τόσο ψηλή όσο το πεύκο.
Γυρίζει προς το πεύκο και το βλέπει πεσμένο κάτω γιατί δεν μπορεί να κάνει σταφύλια όπως το αμπέλι.
Και το αμπέλι ξεράθηκε γιατί δεν έκανε λουλούδια σαν την τριανταφυλλιά.
Βλέπει την τριανταφυλλιά να κλαίει γιατί δεν είναι γερή και δυνατή σαν την βελανιδιά…
Και ξάφνου, βλέπει ένα φυτό, μια μικρούλα φρέζια, γεμάτη άνθη και πιο δροσερή από ποτέ…
Την ρωτάει ο βασιλιάς:
Πώς γίνεται και αναπτύσσεσαι τόσο καλά μέσα σ αυτόν τον μαραμένο και θλιβερό κήπο;
Το λουλούδι του απαντάει:
Δεν ξέρω. Ίσως γιατί υπέθετα πάντα ότι, όταν με φύτεψες , ήθελες φρέζιες. Αν ήθελες βελανιδιά ή τριανταφυλλιά, θα είχες φυτέψει βελανιδιά ή τριανταφυλλιά. Εκείνη την στιγμή είπα μέσα μου: θα προσπαθήσω να είμαι φρέζια, όσο μπορώ καλύτερα…
Τώρα, είναι η σειρά σου…είσαι εδώ για να προσφέρεις την ευωδιά σου.
Κοιτάξου, απλώς, στον καθρέφτη.
Δεν γίνεται να είσαι άλλος άνθρωπος.
Μπορείς να χαίρεσαι και να ανθίζεις ποτισμένος με την αγάπη για τον εαυτό σου, ή να μαραίνεσαι καταδικασμένος από εσένα τον ίδιο…