Ετικέτα: εγώ

 

ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ: ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

waterdrops like humans

ΟΜΑΔΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ :

ΕΓΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ

Μια ομάδα με στόχο να ψάξουμε τον τόπο συνάντησης με τον εαυτό μας και τους άλλους.

Πού με συναντώ;
Πού συναντώ τον άλλον;
Τι με εμποδίζει και τι με διευκολύνει σ αυτό το ταξίδι;

 

 

imagesCA5KR0LTΤόπος: Γραβιάς 5 (Περιοχή Ανθέων)
Ημέρα: ΤΕΤΑΡΤΗ
Ώρα :19.30-21.00
ΕΝΑΡΞΗ 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014
Συντονισμός :
Ασκαρίδου Βικτώρια ( Σύμβουλος ψυχικής Υγείας, εκπ. στη θεραπεία Gestalt,εκπ. στη Αντλεριανή θεωρία)
Μούσλεχ Ελένη ( Ψυχολόγος, εκπ. στη θεραπεία Gestalt)

Το παλιό μου εγώ…

ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΕΓΩ….

Σκούριασε πια, άχρηστο είναι, γιατί δεν το πετάς;

Δεν πετάνε τη ζωή τους, όχι έτσι, όχι τόσο απλά.

Αυτό που βλέπεις εσύ για σκουριασμένο, κάποτε λαμποκοπούσε,

περνούσε και στο διάβα του όλοι το θαύμαζαν, το ζήλευαν.

Ναι, κάποτε, τώρα όμως δες το. Μυρίζει μούχλα!

Έτσι συμβαίνει πάντα, όταν οι αναμνήσεις δεν εκτιμώνται αμοιβαία, μουχλιάζουν.

Τι εκτιμήσεις και πράσινα άλογα μου τσαμπουνάς, δες το.

Δεν ξέρεις από πού να το πιάσεις.

Η σκουριά αφήνει λεκέδες στα χέρια!

Κάποτε το άγγιζες όμως κι η καρδιά σου όλη πλημμύριζε ευτυχία..

Κάποτε η αφή του ήταν απαλή και μοσχομύριζε αγάπη κι έρωτα.

Κάποτε με έμαθε να αγαπώ, να μιλώ,

να τολμώ,

να γελάω,

να πονάω,

να κλαίω…

είναι εγώ αυτό που βλέπεις.

Το παλιό μου εγώ κι όσο σκουριασμένο κι αν το βλέπεις

είναι οι αναμνήσεις μου, είναι το παρελθόν μου,

σκουριασμένο γιατί δε χαίρει του σεβασμού που έπρεπε,

αλλά υπαρκτό.

Είναι το κλειδί για την κλειδαμπαρωμένη μου ψυχή,

εκείνη που άφησα εγώ να μουχλιάσει,

εκείνη που επέλεξα εγώ να σκουριάσει.

Και το έκανα συνειδητά ξέρεις.

Για να μου θυμίζει το παρελθόν,

αλλά να μην θέλω να επιστρέψω σ’ εκείνο,

γιατί πολύ απλά, όπως είπες κι εσύ:


η σκουριά του θα με λερώσει.

ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ…Η ΑΓΝΟΙΑ…

Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:
Timendi causa est nescire. που σημαίνει: 
η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.
Ποια άγνοια;
Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.
 
Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο.
Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός φίλος και δάσκαλος :
Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη….