Ετικέτα: μοναξιά

 

μοναξιά & μοναχικότητα…

Η μοναξιά που μας πληγώνει και η μοναχικότητα που μας απελευθερώνει

946110_10207503834606732_7665598749400809633_n

Μοναξιά  ονομάζουμε το συναίσθημα που βιώνουμε όταν ζούμε μόνοι, χωρίς ανθρώπινη συντροφιά, αλλά και το συναίσθημα που βιώνουμε λόγωτης εγκατάλειψής μας από τους άλλους.

Η  μοναξιά προκαλεί πολύ πόνο αφού ξύνει τα παλιά, παιδικά τραύματα που βιώθηκαν ως φυσική ή συναισθηματική εγκατάλειψη από τους σημαντικούς άλλους της  ζωής μας και κυρίως από τους γονείς.

Όσο όμως αυτά τα τραύματα τα αγνοούμε και κάνουμε ότι δεν τα βλέπουμε, από φόβο μην πονέσουμε ξανά, τόσο παρατείνουμε το μαρτύριό μας.

Αν  δεν τα φροντίσουμε (μόνοι ή με τη βοήθεια του ειδικού), δηλαδή να τα ανοίξουμε, να τα καθαρίσουμε, να μας συγχωρέσουμε για τον πόνο που βιώσαμε ως παιδιά και ενδεχομένως να συγχωρέσουμε και τους θύτες που μας έκαναν να υποφέρουμε, με την παραμικρή υποψία ή απειλή που θα νιώθουμε, τα τραύματα αυτά θα μας πονούν.

Γιατί,  τι μας θυμίζει και τι λέει ένα τέτοιο τραύμα;  Ότι δεν αξίζουμε ως άτομα, δεν είμαστε επαρκείς και γι΄αυτό δικαιολογημένα μας εγκαταλείπουν οι άλλοι. Η επικριτική αυτή φωνή είναι δική μας πια, την έχουμε εσωτερικεύσει και πιστεύουμε ότι δεν είμαστε αξιαγάπητοι ή άξιοι σεβασμού με αποτέλεσμα να μην αγαπάμε ούτε να σεβόμαστε τον εαυτό μας και να ενεργούμε με τέτοιον τρόπο ώστε οι άλλοι να απομακρύνονται από κοντά μας.
Read More …

Μοναξιά

ΜΟΝΑΞΙΑ….
Υπάρχουν πολλών ειδών μοναξιές:
…η μοναξιά του χρυσόψαρου στη γυάλα είναι η φοβισμένη μοναξιά
…του πουλιού στο κλουβί είναι η βασανισμένη μοναξιά
…του καλόγερου στη σκήτη του η ευδαιμονική μοναξιά
…του άρρωστου πάνω στο χειρουργικό τραπέζι,
… του μελλοθάνατου στο κελί του,
…η εναγώνια μοναξιά του ενός μέσα στο πλήθος το αδιάφορο η απελπισμένη μοναξιά,
…του ποιητή μέσα στα όνειρά του η γόνιμη μοναξιά.
Μα η μοναξιά του ανθρώπου μπροστά στο αίνιγμα της ύπαρξής του είναι η κορυφαία, η πιο τραγική κι αγιάτρευτη μοναξιά. Αυτή είναι η εσωτερική μοναξιά, η πιο αληθινή, η πιο μαρτυρική, που δεν γιατρεύεται και δεν παρηγοριέται με τίποτα.
Όμως κι η πιο σωτήρια, η πιο κερδοφόρα. Μέσα της βρίσκω τον βαθύ εαυτό μου, τον συλλαμβάνω, τον γνωρίζω, τον ελέγχω, τον παρατηρώ, νιώθω σαν το δέντρο που σκύβει και βλέπει τις ρίζες του. Το κέρδος μου πάντα ήτανε που μου άνοιγε τα σκοτεινά, τα αλλόκοτα και τα δαιδαλώδη, ενώ απάνω μου φυσούσε ο άνεμος των άλλων κόσμων…
Σημαίνει καμίνευμα σε υψηλές πνευματικές, μεταφυσικές θερμοκρασίες, σημαίνει μόχθο Σισύφου στο κακοτράχαλο βουνό του αινίγματος…
Κάθε φορά με γκρεμίζει για να με ξαναχτίσει απ’ την αρχή, με θεμέλια βαθύτερα. Χωρίς αυτήν τι θα ήμουν -ένα πάνω- κάτω, μια σκέτη αναπνοή, ένας εαυτός χωρίς αντίκρισμα

TO ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
  
Όταν γεννιόμαστε μας χαρίζουν τον κόσμο σε δώρο γενεθλίων.
Κουτί με εξαίσιες κορδέλες.
Μερικοί δεν κάνουν τον κόπο ούτε τις κορδέλες να λύσουν, όχι να ανοίξουν το κουτί…
Κ όσοι το ανοίγουν περιμένουν να βρούνε μέσα μόνο το θαύμα, την ομορφιά, την έκσταση…
Ξαφνιάζονται που υπάρχουν στην ζωή και ο πόνος και η απελπισία, η μοναξιά και η σύγχυση.
Κ όμως είναι όλα μέρος της ζωής. Δεν ξέρω για σας, εγώ δεν θέλω να χάσω την ζωή.
Θέλω να μάθω το κάθε πραγματάκι που έχει μέσα το κουτί.
Έχει διάφορα, αυτό το μικρό κουτί λέγεται πόνος. Τι να κάνουμε; Δικό μου είναι κι αυτό, θα το ανοίξω και θα γνωρίσω τον πόνο.
Αυτό το μικρό πακετάκι λέγεται μοναξιά…
Ξέρετε τι συμβαίνει όταν ανοίγω το πακετάκι που λέγεται μοναξιά; Γνωρίζω την μοναξιά..
Κ όταν μου λες νιώθω μοναξιά, μπορώ να καταλάβω λιγάκι την μοναξιά σου.
…και μπορούμε να καθίσουμε μαζί και να κρατήσουμε ο ένας το μοναχικό χέρι του άλλου.
Θέλω να τα γνωρίσω όλα τα πράγματα μέσα στο κουτί.
Γιατί έτσι ξέρω ότι θα γνωρίσω και την έκσταση ,βρίσκεται εκεί και θα την βρω.
Ξέρω ότι μπόρεσα να μετατρέψω τον πόνο σε χαρά. Κι εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.
Μπόρεσα να πάρω την αγωνία και την κάνω αλήθεια.
Κ εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό.
Κ αν δεν τα ξέρεις, δεν είναι γιατί δεν τα έχεις.
Είναι γιατί δεν προσπάθησε γι αυτά , βρίσκονται όμως εδώ και είναι δικά σου.
Έχουμε όλη την μαγική ικανότητα να μετατρέπουμε την απελπισία σε ελπίδα, τα δάκρυα σε χαμόγελα.
Η ζωή είναι το δώρο του θεού σε μας .
Ο τρόπος που την ζούμε , το δικό μας δώρο σ εκείνον.
AΠΟ ΤΟΝ ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΑΣΚΑΡΙΔΟΥ